সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:কবিতা-কুসুম.pdf/৪৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৩
কবিতা-কুসুম

তোমাৰো হিয়াত ভৰি থাকিলে মৰম,
সংসাৰৰ লোকে স্নেহ নকৰিব কম।

২২ — গধুলি।

ৰঙা বেলি মাৰেগই সাগৰত বুৰ,
কৰমী জগতে পালে এতিয়াহে জুৰ।
আছিল মগন সবে আপোন কামত,
গুচাই ভাগৰ চোৱাঁ গধূলি পৰত।
বেচি কিনি মালবস্তু দোকানী পোহাৰী
হৰিষ মনেৰে চোৱাঁ যায় ঘৰাঘৰি।
বিষয়া আমোলা মানে যত অফিছৰ,
কমল কাকত এৰি আছে নিজ ঘৰ।
চৰাই পহুৱে ফুৰি আহাৰ বিচাৰি,