এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
কবিতা-কুসুম শিকলি মেৰাই মুখ নেখাকিও, ইখনে সিখনে জুটি দিছে সাৰি সাৰি। উকিয়াই যায় বাটত দেখিলে কিবা; নেদেখা চহাই, হঠাৎ দেখিলে একই নোৱাৰে ভেৰা। যি জনে বাহিৰ, কৰিলে ইয়াক তেওঁ এনে বুধিয়ক; অসাৰ বস্তুকো, চাকৰ বোৱাই সুখ দিছে জগতক। বিজুলী গতিৰে, চকু পচাৰতে ইঠাই সিঠাই হয়; কিনো আচৰিত, বুদ্ধিৰ মহিমা স্থল বায়ু পৰাজয়। ৩১
