এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩১
কবিতা-কুসুম।
1.jpg)
শিকলি মেৰাই ইখনে সিখনে
জুটি দিছে সাৰি সাৰি।
মুখ নেখাকিও, উকিয়াই যায়
বাটত দেখিলে কিবা;
নেদেখা চহাই, হঠাৎ দেখিলে
একই নোৱাৰে ভেবা।
যি জনে বাহিৰ, কৰিলে ইয়াক
তেওঁ এনে বুধিয়ক;
অসাৰ বস্তুকো, চাকৰ বোৱাই
সুখ দিছে জগতক।
বিজুলী গতিৰে, চকু পচাৰতে
ইঠাই সিঠাই হয়;
কিনো আচৰিত, বুদ্ধিৰ মহিমা
স্থল বায়ু পৰাজয়।
⸻
