এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
কবিতা-কুসুম ি ১৭– মালভোগ কল। কলৰ মাজত তুমি কেনে মনোহৰ; “মালভোগ” বুলি কৰে তোমাক আদৰ। পৰিলে যতন কৰি সকলোৱে খায়; সুৱলা গোন্ধৰ বাবে বৰ ভাল পায়। সকলো কলত কই তুমি বিতোপণ; মুখতেই পমি যোৱাঁ, ভাল লাগে মন। চেনিচম্পা কল কেৱে নকৰে আদৰ, তুমিয়েছে এক সাথে। অতি চেনেহৰ। গুণেৰে ভূষিত হলে তেমোৰ অন্তৰ; সকলো লোকৰ পাব। আদৰ সাদৰ। নোপোৱাঁ আদৰ তুমি হলে গুণহীন; সকলোৱে নিলগতে কৰে বৰ ঘিণ।
