সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:কবিতা-কুসুম.pdf/২৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

কবিতা-কুসুম। ১৩ লোভতেই কতলোকে নানা দুধ পায়। লোভতেই কতলোকে পৰাণ হেৰায় | লোভতেই পৰি কাৰো শূন্য হয় জ্ঞান। লোভতেই যায় কাৰো জাতি কুল মান॥ লোভতেই এত জনে কিমান ভুগিছে দুখ চোৱাচোন বোপা তুমি সিদিনা গধুলি তাৰ মতিৰ ঘৰত চুৰ গৰিহণা খাই। তাৰ সীমা নাই। মাধৰাম লই। কি হল বিলই। কৰিলে মিঠাই। পৰিল বপুৰা হেনো ধৰা তেতিয়াই। ধৰিলই গিৰিহঁতে থানালই নিলে। লেখি লেখি দহ বেত টপিনাত দিলে॥ বেঙৰ কোবত তেজ ধাৰে বই গল। কতনো মঙহ দেহি! বেততেই ৰল॥ সেই দিন ধৰি মাধ লুভীয়া স্বভাৱ ফেৰি ভাল লৰা হল। কেনিবাদি গল।