পৃষ্ঠা:কবিতা-কুসুম.pdf/২২

১২

কবিতা-কুসুম৷

পদুম ফুলক ভালপায় তাক নাম তাৰ জানো, চিনিলোঁ মনত পিন্ধিবা খোপাত ইয়াতে সাদৰী, নেলাগে দেউতা, হাঁহিছে কেনেকৈ ছিঙিলেই দেহি! পিন্ধিলে খোপাত

সকলোৱে চিনে; শুৱনীৰ গুণে। ফুল দেখা নাই; ৰাখিম সদাই। চিঙি আনোগই; থাকা থিয়হই। নিপিন্ধো খোপাত; পুখুৰী কোলাত। জঁয় পৰি যাব; পাহি পাহি হব।

৮- লোভ।

লোভৰ সমান পাপ নাই জগতত।
লোভে পাপ পাপে মৃত্যু জানিবা সতত॥