এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
কবিতা-কুসুম মইনা সোপাই বুলি কত চুমা খাই, মৰমতে চোৱা আয়ে কেনে পমি যায়; বেথাৰে বুকত আয়ে লগ্ন সুমুৱাই, আতউ পুতউ কৰি পিয়াহ খুৱাই। আদৰ সাদৰ কৰি খুৱাই ধুৱাই। ডাঙৰ কৰিলে তেওঁ বহু যতনাই। লৰাৰ লগত মৰা মাকৰ নিচিনা, পৃথিবীত আছে কোন আৰু তেনে জনা।
