এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
বাহী
( গীত)
| (ভৈৰবী—মধ্যমান)
শুনিলে সেইটোৰ মাত মূৰ আচন্দ্ৰাই কৰে।
আজিও সেই সুৰত মোৰ থৰ-যুগুতি হবে।
ফুটা দিয়া বাঁহৰ চুঙা,
কৰে৷ মাথো উপ লুঙা,
তথাপি আমনি কৰি সেইভালে মাৰে।
ধপাত ভৰাব পাৰি;
পিঠা পুৰি খাব পাৰি।
কুকুৰ-মৰা মাৰি সেইডাল ঠিক হব পাৰে।
গা বেয়া, মন বেয়া।
কৰে, তাত কিহৰ মায়া?
নাজানো কিয়বা লোকে তাত ফুৱাই মৰে।
কৃষ্ণই কৈলে আবিষ্কাৰ,
গোপীক দিলে সমাচাৰ,
( দেখেন। “টেলিফোনে” সেই কাম সহজতে কৰে।
১৮৩২ শক।
বহাগ, হাওৰা।
