এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
বাঁহী
( গীত)
(ভৈৰবী—মধ্যমান)
শুনিলে সেইটোৰ মাত মূৰ আচন্দ্ৰাই কৰে।
আজিও সেই সুৰত মোৰ থৰ-যুগুতি হৰে।
ফুটা দিয়া বাঁহৰ চুঙা,
কৰোঁ মাথো উপ লুঙা,
তথাপি আমনি কৰি সেইডালে মাৰে॥
ধপাত ভৰাব পাৰি;
পিঠা পুৰি খাব পাৰি।
কুকুৰ-মৰা মাৰি সেইডাল ঠিক হব পাৰে॥
গা বেয়া, মন বেয়া।
কৰে, তাত কিহৰ মায়া?
নাজানো কিয়বা লোকে তাত ফুৱাই মৰে॥
কৃষ্ণই কৈলে আবিষ্কাৰ,
গোপীক দিলে সমাচাৰ,
( দেখোন) “টেলিফোনে” সেই কাম সহজতে কৰে॥
১৮৩২ শক।
বহাগ, হাওৰা।
