পৃষ্ঠা:কদম-কলি বেজবৰুৱা.pdf/১৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
কদম-কলি

 পদুম পাহীত উঠি নাৱকো খেলাম।
 সেইদেখি মোৰে শপত চোৱাঁ মুখ তুলি হে।
 দুখীয়া সখীক কিয় মাৰা তুমি পুৰি হেঁ?

১৮১১ শক৷

ভাদ, কলিকতা।

⸻⸻

বায়েক ঊষা, ভনীয়েক প্ৰতিমা

( ফুলনিত )

প্ৰতিমা—“হেৰা বাইটী, কি হেঁ সৌটো ফুটুকাফুটুকী,
 নাচি নাচি ফুলে ফুলে মাৰিছে ভুমুকি?
 এহে বা অ? চুমাচুমি কৰিছে হবলা!
 ইমান চেনহ আও! চাওঁগৈ বলা!

 হয় বাইটী, বৰ মৰম, বৰ ভাল পায়!
 মুখতেই মুখ দি তেনেই পমি যায়!

 ই কি? দেখোন মোৰ যুতিজুপিলৈ
 টোৱাঁই মাৰিছে লৰ হাঁহি মুখ কৈ?