এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
তথাপি লীলায়ে বাম হাতে তুলি ধৰি।
নিমিষতে ধনুত লগাইল গুণ হৰি॥
অপ্ৰয়াসে টানিয়া ভাঙ্গিলে ধনুখণ্ড।
যেন মত্ত মাতঙ্গে ভাঙ্গিলে ইক্ষু দণ্ড॥
তাৰ ৰোল শবদে পূৰিল দিশ পাশ।
শুনি কংস ৰায়য় অদ্ভুত ভৈল ত্ৰাস॥
দেখিয়া ৰখীয়া সিটো কটক কিটাইল।
অস্ত্ৰশস্ত্ৰ ধৰি ক্ৰোধে মাধৱক ধাইল॥
বেঢ়িলেক চতুৰ্ভিতি ধৰ মাৰ বুলি।
খঙ্গে ভগা ধনু ৰাম কৃষ্ণে লৈলা তুলি॥
সমস্তে সেনাক মানে বধিল দুভাই।
কংসে পঠাইলেক যিবা মাৰিল কোবাই॥
ধনুৰ শালৰ হন্তে বাজ হুয়া দুই।
নগৰ চাহিয়া ফুৰে মহা হৃষ্ট হুই॥
প্ৰভাব প্ৰগল্ভ ৰূপ দেখি নিৰুপম।
সবে বোলে ইটো দুই দেৱতো উত্তম॥
অনন্তৰে সূৰ্য্যে পাইল অস্তগিৰি গৈ।
নিবৰ্ত্তিল ৰাম কৃষ্ণ গোপগণ লৈই॥
