সঠিক জোখৰ হাঁহি আৰু কান্দোন থাকেনে?
মানুহ এজনে ঢেকঢেকাই হাঁহিলে। হাতত ৰেইনকোট লৈ বৰষুণত তিতি-তিতি গৈ থকাটো হয়তো এটা হাঁহিবলগীয়া কথাই। দৃশ্যটো হয়তো মাত্ৰাধিক নাটকীয় হৈছে। হওক। কেৱল মঞ্চত কিয়, ৰাস্তাই-ঘাটে মানুহে হেঁপাহ পলুৱাই নাটক চাওক আৰু তামাচা কৰক। কোনোবাই ক’ব পাৰিবনে, — এই পৃথিৱীৰ কোনজন মানুহে অভিনয় নকৰাকৈ আছে? জীৱনৰ একো একোটা দিনত অ'ভাৰ-এক্টিং নকৰাকৈ আছে?
ভাল নালাগে৷ একো ভাল নালাগে তাৰ এনেকুৱা বাসৱীবিহীন মুহূৰ্তবোৰত।
মনটো সেমেকি থাকিলে সেইটোক ঠিক কৰিবলৈ ডাঙৰ-ডাঙৰ নগৰীবোৰত কিমানযে উপাদান থাকে, কত যে ব্যৱস্থা থাকে! ইয়াততো সেইবোৰ কল্পনাও কৰিব নোৱাৰি। বিনোদনৰ নামত তাৰ দুকুঠলীয়া ভাৰাঘৰটোত আছে এটা সৰু টু-ইন-ওৱান টে’প-কাম- ৰেডিঅ’, য’ত ইচ্ছা কৰিলে কেছেট বজাই গান শুনিব পাৰি। তাৰ হঠাৎ গান শুনিবলৈ মন গ'ল। কথাটো মনলৈ অহাৰ লগে লগে তাৰ অনাই-বনাই ফুৰাৰ ইচ্ছাটো নাইকিয়া হ’ল। সি ভাবিলে, ঘৰলৈ ওভতা যাওক।
কিন্তু সি ইতিমধ্যে ঘৰৰ পৰা ভালেমান দূৰত্ব অতিক্ৰম কৰিছিল। সেইখিনিৰ পৰা
এটা শ্বৰ্টকাটৰ ব্যৱস্থা হিচাপে সি যিটো বাটেৰে খোজ কাঢ়িবলৈ ল'লে, সেইটো আছিল
এটা ঠেক, অনাৱিষ্কৃত গলি আৰু নেৰানেপেৰা বৰষুণৰ পানীত সেইটো কদৰ্য হৈ পৰিছিল;
তাক বাট নুবুলি অৱশ্যেই অবাট বুলিব পাৰি। সেই গলিৰ দুয়োকাষে কিছুমান আশ্চৰ্যজনক
মানুহৰ বসবাস, য’ত চোতালবোৰ হৈ পৰিছে নৰ্দমাৰ সৈতে একাকাৰ, য’ত কিৰীলি
পাৰি উমলি আছে প্ৰ’টিন আৰু ভিটামিনৰ পৃথিৱীখনৰ পৰা বহু আঁতৰত থকা কেইটামান
শিশু। স্পষ্ট বুজা যায় যে সিহঁতৰ উখহি থকা পেটবোৰত সহস্ৰ পেলুৰ বসতি; মলিয়ন
মূৰবোৰত ওকণিৰ বিশাল সাম্ৰাজ্য।
নগৰৰ ভিতৰতে এনে এটা অদ্ভুত, বাসৰ অনুপযোগী অঞ্চল থাকিব লাগেনে? ঈশ্বৰৰ মেনেজমেণ্ট সম্পৰ্কে ৰামানুজৰ এনেয়েও উচ্চ ধাৰণা নাই। কিন্তু এইক্ষেত্ৰত তেখেতক অকলে জগৰীয়া কৰাটো নিশ্চয় উচিত কথা নহ'ব। গতিকে ৰাজ্যৰ চৰকাৰখনৰ ওপৰতো ৰামানুজৰ খং উঠিল। অৱশ্যে সমস্যাটো গভীৰভাৱে আৰু বেছি সময়লৈ চিন্তা কৰি থাকিবলৈ তাৰ মন নগ'ল। বৰং ইমান দাৰিদ্ৰ্য আৰু স্বাস্থ্যহীন পৰিবেশৰ মাজতো যে বৰষুণত তিতি উমলি থাকিব পাৰি সেই কথাটোৱে কিছুসময় তাক আচ্ছন্ন কৰি থাকিল।
পৰিবেশটোৰ সৈতে অভ্যস্ত চাৰিটামান লেৰেলা-চেপেটা কুকুৰে হয়তো এখন ভয়ানক
