এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
বাৰীৰ পকা তামোল তিনিশ একুৰি
থৈছিলো গাঁতত চকুৰ আঁতৰ কৰি
সেলেঙী বোৱাই খাম
কেঁকুৰী হাটলৈ যাম
এপোন বেচি তাৰে আনিম ঘড়ী।
মেলোতেই হাতখন উঠিল কঁপনি
ভূকম্প নতুবা ভয়ৰ থৰথৰণি
কিজানিবা বহি আছে।
ফণাধৰ উৰ্ধশ্বাসে,
চিন্তিম কাৰ্যপন্থা লৈ ক্ষন্তেক জিৰণি।
বুকুত থ’লো হাত শুনি শব্দ এটি
চলিছে ধানকল যেন কঁপাই ভেটি
নাখাওঁ তামোল আৰু
সময় জুখিম বাৰু
বেলিটি চাই, সপোন ইমানতে ইতি।
কিযে টিকা ফটা ৰ’দ, ঘামৰ নৈ বয়
এ.চি.টোও অকামিলা, বিদ্যুৎ নলয়
যাওঁ নেকি পুখুৰীলৈ
এডুব মাৰি আহোঁগৈ
ফটা টিকাৰ অস্তিত্ব ৰয় নে নৰয়
ঘৰৰ মুখ্য তৰুণ, আলৰ বুঢ়া ভাই।
মুখে সাতহাল বায়, কামে এহালো নাই
বাংলাদেশীক নিগাজী কৰে
নিতৌ আজৱ ‘কমেণ্ট’ কৰে
চকীত এঠা লাগিল, আৰু যে নেৰায়। ❖
এজন ডাক্তৰৰ কবিতা • ৪৭
