এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
এথোপা লিমাৰিক
খাটি খোৱা মানুহৰ কথা এটি কওঁ
লুকুৱাই থৈ পেটতে অশুচি নহওঁ
দিনে ৰাতিয়ে কৰে বন
দেহালৈকো নকৰে মন
লোণ, তেল, ভাতৰ সোৱাদ কিছু লওঁ।
দিচপুৰীয়া বান্দৰ আহে আৰু যায়
সোণাপুৰ ধাবাত মদে মাংসই খায়
ঠিকাদাৰ ধনী হয়
খাটি খোৱা পৰি ৰয়
ঘৈণীৰ মাছৰ সপোন জহি খহি যায়।
আহক সি এইবাৰ দেখুৱাম মজা
খাটি খোৱা হ’বই হেনো এদিনৰ ৰজা
ভোটৰ বাবে আহিবি তই।
তোৰ ফালে নেচাওঁ মই
কাণত ধৰি আঁঠু ল’লে খুলিম দৰ্জা।
মনৰ কথাবোৰ পিছে মনতে ৰ’ল
বান্দৰ আহি গুচি গ’ল কোৱা যে নহ’ল
মদ, কম্বল, টকা দিলে
ধুনীয়াকৈ হাঁহি মাৰিলে
যতমানে আছিল খং বানত উটি গ’ল।
খাটি খোৱাই পুনঃ খাটিয়েই খায়
মাছ, মাংস হেনো তাৰ ভাইগতে নাই
দিন কেইটানো আছে বাৰু
যেনে তেনে বাচিম আৰু
টেঙা আঙুৰ গছতেই ওলমক ভাই।
৪৬ • এজন ডাক্তৰৰ কবিতা
