এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
জমনি
এজন বন্ধুৱে ক'লে মোক
আপুনি ইমান ‘জমাই’ থাকে
বুজিলো বখানিছে মোক
সানি অচিনাকি ভাষা কিছু
চিনাকি আখৰৰ ফাঁকে ফাঁকে।
ক’লো এয়া মোৰ জীৱন দৰ্শন
কাতৰ হৈ ক'লে— মোকো দিয়া
তেনে কিছু আশিস বৰ্ষণ
নিশ্চিত হোৱা বন্ধু নিবিচাৰো দাম
যত আছে ‘জমনি’ বিলায়েই যাম।
পৃথিৱীখনেই যদি ঘৰ এখন
একেলগে সকলোৱে উঠাবহা কৰো
দেখি এজনৰ প্ৰয়াস চকুলো ঢকাৰ
আনজনে সঁচাকৈয়ে পাৰে জানো
লবলৈ ভাওঁ দেশিও নেদেখাৰ।
নহয়নে জীৱনটো এটা দুদিনৰ সাধু
জন্ম আৰু মৃত্যু নামৰ সত্যৰে বন্ধা
আছে আৰু এক সত্য মাজতে লুকাই
নিজে হাঁহি, অইনকো হঁহুৱাব পৰাজনে
সঁচা অৰ্থত থাকে জীনটো জীয়াই।
বাদ দিয়া এই ‘নাই নাই’ বোৰ
যিখিনি পালা তাক ব্যৱহাৰ কৰা
ৰাহি হোৱাখিনি যদি বিলাই দিয়া
নকৰি চিন্তা কোনো আগৰ পিছৰ
সৌষ্ঠৱ বাঢ়িব এই পৃথিৱীৰ
লগতে ধুৰূপ, তোমাৰো নিজৰ॥ ❖
এজন ডাক্তৰৰ কবিতা • ৫
