এটা ৰং সি সৃষ্টি কৰিলে। তাৰ পাছত পাচিৰ পৰা কণীবোৰ এটা এটাকৈ লৈ
ৰং সানিব ধৰিলে বিতুৱে। কিছু সময়ৰ পাছত গোটেইখিনি কণীৰে ৰং সলনি কৰি
পেলালে সি।
: হৈ গ’ল, এতিয়া পিছে বেচিবিগৈ কত? হাতত লাগি থকা ৰংবোৰ নৰাবোৰত
ঘহি থাকি বিতুৱে সুধিলে
: গাঁৱত ঘৰুৱা কণীৰ গ্ৰাহক বেচি নোলাব,গতিকে অলপ কষ্ট হ'লেও চহৰতে
বিকিবগৈ লাগিব।
: একে ঠাইতে বিকিবিনে ঘৰে ঘৰে যাবি?
: একে ঠাইতে ৰৈ থাকি মাৰিব খুজিছ। ঘৰে ঘৰে যাব লাগিব আৰু অতি
সাবধান হ'ব লাগিব।
গেটখন খুলি কণী বেচাৰ উদ্দেশ্যেৰে দুয়ো প্ৰথমঘৰ মানুহৰ চৌহদত প্ৰবেশ
কৰিলে।
: কণী লাগিব, কণী? বিতুৱে চিঞৰিলে।
: ৰ’বা গৈছো। ভিতৰৰ পৰা মহিলা এগৰাকী ওলাই আহিল বাহিৰলৈ।
: বাইদেউ চাই লওক, একদম ঘৰুৱা মুৰ্গীৰ কণী।
: দাম কিমান পিছে?
: যোৰা দহ টকা।
: এহ বহুত দাম কৈছা।
: নাই কোৱা বাইদেউ, বজাৰতো একেই দাম। পূজা বুলি আপোনাৰ পৰা
বাৰু যোৰা ন-টকাকৈয়ে লম।
: ঠিক আছে, বাৰটামান দিয়া। পুৰণা নহয়তো কণীবোৰ?
: নহয় বাইদেউ, এই ওলাইছে আৰু আনিছো। বিতুৱে ক'লে।
: চুপ। বাবুলে মানুহগৰাকীয়ে গম নোপোৱাকৈ বিতুক চিকুট মাৰি ক'লে।
: সন্ধিয়া হোৱাৰ আগে আগে পাচি দুটা খালী হ’ল। চহৰৰ পৰা আহি
তিনিআলিৰ ওচৰতে ৰৈ দুয়ো টকাৰ হিচাপ কৰিলে। আগদিনাৰ পাঁচশ টকাৰ
সলনি সেই সময়ত সিহঁতৰ হাতত আছিল নশ পঞ্চাছ টকা।
: কিন্তু চাইকেলৰ দামটো ইয়াতকৈ বেছি হ'ব? বিতুৱে সুধিলে।
: ৰচোন, একেদিনাই চাইকেল কিনিব পাৰিবি বুলিনো কেতিয়া ক’লো।
তাৰমানে কাইলৈ আকৌ কণী বেচিব লাগিব? বিতুৱে হুমুনিয়াহ কাঢ়িলে।
