‘ক’লৈ যায়? এতিয়াৰ পৰা আপােনাৰ আসন ইয়াতহে। আহক, বহকহি!
‘এ, হয় নেকি? ঠিক আছে, হ'ব বাৰু?’-বুলি তেওঁ উভতি গৈ অধ্যক্ষ কাষ পােৱাৰ লগেলগে বৰবৰাদেৱে নিজৰ চকীখন তেওঁলৈ বুলি আগবঢ়াই দিলে।
সমুখত উপস্থিত সদৌটিলৈকে আকৌ এবাৰ নমস্কাৰ জনাই তেওঁ বহিল।
এইবাৰ, তেওঁৰ মুখৰ ইষৎ হাঁহিটি ৰূমটোত উপস্থিত থকা আটাইকেইজন সহকর্মীলৈকে সংক্রমিত হৈ পৰিল।
বাকীসকলে হাঁহি মাতি থাকোতেই, বিজয় বৰুৱাই হঠাৎ প্রভাতক ইঙ্গিত এটা দি বাহিৰলৈ মাতি আনি বােলে ‘যােৱাচোন যােৱা, দৌৰ মাৰি গৈ ৰত্নভাণ্ডাৰৰ পৰা ভাল চাই গামােচা এখন লৈ আনাগৈ! মােৰ কথা ক’বা!’
এপাকত, বাইদেউৰ চকুত পৰিল,বৰবৰাদেৱ দেখােন থিয় হৈয়ে আছে।
‘আপুনি ইয়াতে বহক!’-বুলি তেওঁ কাষৰে চকীখনলৈ আঙুলিয়াই দিলে।
নতুন অধ্যক্ষৰ নির্দেশটি পাই বৰবৰাদেৱ কাষতে থকা চকীখনতে বহিল।
তেওঁৰ এনে লাগিল, ৰূমটোত হঠাৎ যেন এক পৰিৱৰ্তনৰ বতাহ বলিছে।
মাজেমাজে, ফোনবােৰৰ কেমেৰাৰ ক্লিক ক্লিক শব্দ একোটাও হৈ থাকিল।
পােন্ধৰ মিনিট মানৰ পিছতে গামােচা লৈ প্রভাতাে হাজিৰ হ’লহি।
গামােচাখন দীঘলীয়াকৈ জাপি বিজয়ছাৰে দীপাৱলী বাইদেউক ফুচফুচাই কলেগৈ, যাওকচোন, নতুন অধ্যক্ষক গামােচাখন আপুনিয়েই পিন্ধাই দিয়কগৈ!
“ঠিক আছে বাৰু!’-বুলি হাঁহি এটা মাৰি দীপাৱলী বাইদেউ আগবাঢ়িল।
লগে লগে, ফোনবােৰৰ আকৌ এবাৰ ক্লিক ক্লিক !
এইবােৰৰ মাজতে, নতুন অধ্যক্ষই দুআষাৰ ক’বলৈ বুলি থিয় হ'ল।
‘শ্ৰদ্ধাৰ সদ্য প্রাক্তন অধ্যক্ষ মহােদয় আৰু মােৰ সহকর্মীসকল !
এইখনি মহাবিদ্যালয়ৰ অধ্যক্ষৰ গুৰু দায়িত্বভাগ মােৰ দৰে এক অভাজনৰ হাতত তুলি দিয়াৰ বাবে মই আপােনালােকৰ প্রতি ধন্যবাদ জ্ঞাপন কৰিছোঁ।
আশা কৰিছোঁ, এই দায়িত্বভাগ পালন কৰাত আপােনালােকে মােৰ প্রতি খােজতে সহায়, সহযােগিতা আগবঢ়াই যাব। ধন্যবাদ!’
ৰাস্না বাইদেৱে পুনৰ আসন গ্রহণ কৰাৰ লগে লগে বৰবৰাদেৱে বহুদিনৰে পৰা কওঁ কওঁ বুলি ভাবি থকা কথা এষাৰ হঠাৎ কৈ পেলালে।
‘হেৰি নহয়, কথা এটা কওঁ আৰু !
মােৰ দিনত বাৰু বহুখিনি বুজাবুজি আৰু এৰাধৰাৰ মাজেৰেই চলা হ’ল।
এতিয়া, নতুন অধ্যক্ষৰ দিনত বা কি হয়?
শুনাত ধেমালি যেন লাগিলেও তেখেতেতাে, চাবলৈ গ'লে, কলেজখনি
৪২
