এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
উষা-হৰণ। ৫০
হেন জানি প্রাণনাথ এড়া সব দােষ।
বিচাৰিয়া দেখা মােৰ কিছু নাহি দোষ ॥২৩৫
তােমাৰ কাৰণে আৰাধিলাে হৰ-গৌৰী।
সন্তুষ্টা হইয়া বৰ দিলন্ত ঈশ্বৰী ॥
চিত্ৰলেখী আনি মােক দিলা প্রাণপতি।
আসিয়া আমাক স্বপ্নজ্ঞানে নিলা ৰতি ॥২৩৮
তব প্রাণপ্রিয়া মঞি দানৱ নন্দিনী।
মােক প্রতি স্নেহ প্রভু নছাড়িবা জানি॥
দাসী বুলি একবাৰ লৈয়ো প্রাণেশ্বৰ।
শৰণ পশিলো প্রভু দোষ ক্ষমা কৰ ॥২৩৯
বােলে অনিৰুদ্ধ বীৰ মধুৰ বচন।
ক্ষমিলোহো দোষ হােৱা প্রসন্ন বদন॥
হেন শুনি উষা সতী হাতযোড় কৰি।
দেবগণে প্রণামিলা পৃথিবীত পড়ি ॥২৪০
গােবিন্দ চৰণে পড়ি কৰে নমস্কাৰ।
লক্ষ্মী সৰস্বতী দেৱী যত গণ আৰ॥
শ্বশুৰক প্রণাম কৰিয়া জানু শিৰে।
স্বামীক প্রণামি উষা কৈলা তদন্তৰে ॥২৪১
তুমি সৰ্ব্ব দেৱ প্ৰভু তুমি নিজ স্বামী।
সততে তোমাক সেৱা কৰিবােহো আমি॥
