এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫১
অসমীয়া মহাভাৰত।
পীতামহ ভীস্ম দ্ৰোণে খুৰাই বিদুৰে।
মোৰ অৰ্থে মাধৱ সবাৰে মন পোৰে॥২১৮
শয়নে ভোজনে মোক কৰে আশীৰ্ব্বাদ।
যাৰ অৰ্থে নিস্তৰিলো দোৰ্ঘোৰ আপদ॥
মোৰ অৰ্থে দেহা এৰিলন্ত ধৃতৰাষ্ট্ৰ।
নিদাৰুণ বুকত বান্ধিলো মহাকষ্ট॥২১৯
পিতৃ মৰিলন্ত আমি পাঞ্চ গুটি ভাই।
কৌৰৰে নিকাৰ কৰে অনাথিনি প্ৰাই॥
পখা ঢাকি শিশুক ছটকে যেন মত।
তাৰ গুণ সুজিবো বধিবো সমৰত॥২২০
দোৰ্য্যোধনে পূজা কৰে পুৰি মন কায়া।
তথাপিতো তিনিৰ আমাক বৰ দায়া
কৌৰৱৰ পাশে অসংক্ষাত সম বলে।
তাসম্বাক প্ৰণামিবা আমাৰ যে বোলে॥২২১
জৌগৃহ দাহৰ বাবে কহিবা তাহাত।
বিদুৰক আলিঙ্গিবা শুদ্ৰা গৰ্ভে জাত॥
ঘনে ঘনে আমাৰ নয়নে নীৰ বহে।
কুন্তীক স্মৰন্তে মোৰ প্ৰাণেও নসহে॥২২২
পাণ্ডৱ মাতা যে মাধৱ তযু পেসী।
অনাথিনী কৰি আমি হৈগলো বিদেশী॥
