এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৮
উদ্যোগপৰ্ব্ব।
লেচাৰি।
দ্ৰোপদ নন্দিনী মনে গুণি, স্বামীসকলৰ বাক্য শুনি,
ৰাজ হংস গতি চলি যান্ত ধীৰে ধীৰ।
যথাত আচন্ত দেৱ হৰি, নৃপতি সকলে মধ্য কৰি,
তথাকে চলিলা বহে নয়নৰ নীৰ॥ ১৬৭
নেতৰ বসন পৰিধান, মাথাত মালতী কৰে ঘ্ৰাণ,
বহল জঘন তনু আতি মধ্য ক্ষীণ।
নিতম্ব যৌৱন স্তন ভৰে, শোকে নয়নৰ নীৰ ঝৰে,
পূৰ্ণ চন্দ্ৰ যেন কলঙ্কে ভৈল মলিন॥ ১৬৮
মাধৱৰ গৈয়া সমীপত, দ্ৰোপদ নন্দিনী উপগত,
মাথে বস্ত্ৰ দিয়া বচন বুলিলা শোকে।
দেখা দেখা মোক দামোদৰ, অনাথিনী নাহি মোত পৰ
দেখিলে বিপত্তি কুৰু সমাজৰ লোকে॥ ১৬৯
চুলে ধৰি দুঃশাসন বাঘে, ধৃতৰাষ্ট্ৰ শশুৰৰ আগে,
ঘসাইলেক মোক অনাথিনী পৰবাসু।
পাঞ্চপতি মোৰ সেহি থানে, বিলাই বিপতি ভৈল মানে
আগতে আছিল গান্ধাৰিণী জেষ্ঠ শাশু॥ ১৭০
পাঞ্চপতি সমে পাশা জিনি, দাসী কৰিলেক দোৰ্যোধন
লাজ কৰিলেক ভীষ্ম শশুৰৰ আগে।
