এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৫
অসমীয়া মহাভাৰত।
শিলা যেন পানি ভৈল অগনি শীতল।
হীন ভৈলা যেন ব্ৰাহ্মণৰ তেজ বল॥
সৰ্ব্বকালে কঠিন কটুৰ ভয়ঙ্কৰ।
সকৰুণ বাক্য নাই ভীমৰ মুখৰ॥ ১৫২
ভীমৰ সদয় বাক্য দুঃখ বৰ মন।
অনন্তৰে কৃষ্ণে তাঙ্ক বুলিলা বচন॥
শুনা শুনা ভীম যদি মহন্তৰ গোপ্য।
আজি কেন কৌবৱক এৰিলাহা কোপ॥ ১৫৩
কৌৰৱৰ অপমান সুমৰি সুমৰি।
অৰণ্যৰ মাজত দাৰুণ গদা ধৰি॥
ক্ৰোধত পাগল যেন বাতুল আকাৰ।
মাথা পুতি গঙ্গাত আলম্বি কতো বাৰ॥ ১৫৪
কতো গদা তুলিয়া হাম্ফূলি কতো দূৰ।
কৌৰৱ বুলিয়া অৰণ্য়ক কৰা চূৰ॥
ভাই ভাই আলাপ নাহিক ৰস হাসি।
মহা দুঃখে শোকে আতি কুবেশী প্ৰবাসী॥ ১৫৫
কতো কতো নিদ্ৰা কৰা দুঃখে অপমানে।
সপোনতো কৌৰৱক পাই সেহি থানে॥
আৰ্ত্তৰাৱ কৰি উঠি তুলি লোৱা শূল।
লোকে দেখি বোল ভীমে ভৈলন্ত বাতুল॥ ১৫৬
