এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২০৯
অসমীয়া মহাভাৰত।
আমাৰো যুদ্ধক প্ৰতি ৰাত্ৰি নিদ্ৰা নাই।
পাণ্ডবক মাৰো আদেশিয়ো মহাৰাই॥ ৯৬৮
দোৰ্য্যোধন বদতি শুনিয়ো ৰাজাগণ।
কুৰুক্ষেত্ৰে চলা সবেহন্তে ৰঙ্গ মন॥
মোৰ লগে চলা ভীষ্ম দ্ৰোণ তোৰা দুই।
দুঃসাশন সশৈন্যে চলিয়ো আগ হুই॥ ৯৬৯
একাদশ অক্ষৌহিণী বাছি লাত বাছি।
আসিয়াছে মানে সৈন্য চলন্তোক কাছি॥
দোৰ্য্যোধন ৰাজাৰ শুনিয়া হেন বোল।
উষ মিষ কৰি সবে লাগিল আন্দোল॥ ৯৭৩
ৰাজাগণ চলি গৈল নানা বাদ্য বাই।
সৈন্যৰ আন্দোলে যেন ভূমি কম্পা যাই॥
সাত যে অযুত হাতী সাজি ময় মত্ত।
একৈক হস্তীত সাত সাত যে মাহুত॥ ৯৭১
দূই জনে আগত অঙ্কুশ ধৰি আছে।
ধনুশৰ ধৰি দূই যাই দিব্য কাছে॥
বাৰু পাতি তাহাতে আছয় দুই জন।
এক জনে শক্তি পাত ধৰিছে শোভন॥ ৯৭২
হস্তীগণ সালঙ্কৃত বীৰ ঘণ্টা গলে।
লোহাৰ সঞ্জোগ সমে কৃষ্ণ বৰ্ণ জ্বলে॥
