এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২০৭
অসমীয়া মহাভাৰত৷
দেশৰ ডাকিয়া মোক খেদে দোৰ্য্যোধন।
বিদায় কৰিলো মাৱ তোমাৰ চৰণ॥ ৯৫৮
মোত থাকি তযু অসন্তোষ নুযুৱাই।
অলপতে পাণ্ডৱ আসিব এহি ঠাই॥
সমৰত সংহৰিবা যত কুৰু বীৰ।
হস্তীনাপুৰত ৰাজা হুইব যুধিষ্ঠিৰ॥ ৯৫৯
শুনিয়া কুন্তীৰ যে অধিক স্নেহ ভৈলা।
মহা দুঃখে গোসানীয়ে কান্দিবাক লৈলা॥
পুত্ৰ সন্তাপে মোৰ দন্দে যুগ যাই।
তথাপিতো জীৱে বাপু তেৰে মুখ চাই॥ ২৬০
তয়ো মোক এৰি যাহা কোন ঠান প্ৰতি।
এবেসে মৰিলো মোৰ নভৈলেক গতি॥
পুত্ৰ গণে এৰি গৈল কৌৰব খেদন্তে।
সিয়ো দুঃখ পাসৰিলো তোমাক দেখন্তে॥ ৯৬১
তয়ো মোক যাহা আবে কোন ঠানে এৰি।
বিদুৰ বিদুৰ বুলি থাকিলন্ত পৰি॥
হেন দেখি বিদুৰে মনত মহা মন্যু।
মেলি লৈলা পাচে আপোনাৰ ঘোৰ ধনু॥ ৯৬২
ধনু বান ধৰিয়া বিদুৰে গুণে মনে।
কৌৰবে বুলিবে গৈল পাণ্ডবৰ ঠানে॥
