সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:অৰণ্য কাণ্ড.pdf/৮৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

18 অৰণ্য কাণ্ড। ইন্দ্ৰে কৰিছন্ত যত বজ্ৰৰ প্ৰহাৰ। সাঞ্চ বান্ধি আছে যত শৰীৰে তাহাৰ। অযুতেক বৎসৰ ব্ৰহ্মাক আৰধিলা। তপৰ প্ৰভাৱে সিটো জগত জিনিল!॥ পাতালৰ বাকী সৰ্পক ৰণে জিনি। তক্ষকৰ ভাৰ্য্যাক ৰাৱণে আছে আনি। পৃথিবীৰ ভূপতি স্বৰ্গৰ দেব লোক। সবাৰে সুন্দৰী হৰি চণ্ডে আনিলেক॥ নিৰ্ভয়ে ৰাৱণে বসি আছা মহা সুখে। ঘূৰ্ণনধী পাশে গৈলা লাজে ঢাকিমুখে॥ কান্দি কান্দি বহে দদা শুনা লঙ্কেশ্বৰ। কেনে সুখে আছা বসি লঙ্কাৰ ভিতৰ। ৰাজা হুয়া নিচিন্তস ভৈলা এত বৰ। জানিলোঁ তোমাৰ কালে পাইলেক ওচৰ তিনিয়ো ভূবন কম্পি গৈলা তোৰ যশে। চমুখে বাৰ্ত্ত৷ নলৱাহা দেশে দেশে। মাতোৱাল হুয়া কেনে নুবুজস কাজ। হেলাত হৰাইবি তুমি জানু লঙ্কা ৰাজ॥ দূষণ ত্ৰিশিৰা খৰ ৰাক্ষস যতেক। ৰাম নাম মানুষে সবাকে মাৰিলেক