এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৮
অৰণ্য কাণ্ড
অত্ৰিপত্নী তুমি যেন শিবৰ পাৰ্ব্বতী।
আমিয়ো ৰামৰ নেহিমত ভাৰ্য্যা সতী |
তোমৰা সবৰ যেন স্বামী মুখ্যদেৰ
আমাৰো ৰামত পৰে দেবনাহি কেৱ
শাশু স্বশুৰ বাপ মাৱ বন্ধু ভাই।
সতীব স্বামীত পৰে কেৱো ইষ্ট নাই।
ৰামেসে জীবন মোৰ ৰামেসে ভূষণ।
স্বৰ্গত অধিক ৰাম সঙ্গে মোৰ বন॥
তুষ্ট ভৈল৷ অনশুৱা সীতাৰ বচনে।
গ্ৰীবাত সাবটি আলিঙ্গিলা ৰঙ্গমনে॥
দিলন্ত সীতাক আপোনাৰ কণ্ঠহাৰ
পিন্ধাইলন্ত আপুনি বত্ৰিশ অলঙ্কাৰ॥
পব্ৰিতা নাৰীত মোহোৰ অনুৰাগ।
বোলে চন্দ্ৰমাতা সীতা নোত বৰ মাগ॥
সীতায়ে বোলন্ত মাৱ চাহিয়া হৰিষে।
এতেকে লভিলো বৰ তোমাত নিঃশেষে॥
অনশুৱা বোলন্ত দিলোঁ যে অলঙ্কাৰ।
গন্ধ চন্দন তোৰ নুগুচৌক গাৱৰ।
দিলোঁবৰ নুগুচৌক সদায়ে যৌবন।
ৰামেসমে মহা সুখে কৰিবি ৰমণ॥
