এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১৫২
অসম-সন্ধ্যা
কি যে হায়! শোচনীয় দুৰ্ভাগ্য দেশৰ।*
ৰণৰ অশুভ বাৰ্ত্তা পাই ৰুচিনাথে
মানৰ নিশ্চিত জয় কৰি অনুমান,
কৰি পৰামৰ্শ বজ্ৰনাথৰ লগত
বিচাৰিলে ভবিষ্যৎ কৰ্ত্তব্যৰ পথ।
ভাবি-চিন্তি দুয়োজনে নাপালে বিচাৰি
পলায়ন বিনে আন ৰক্ষাৰ উপায়।
তেতিয়াই ৰুচিনাথে ৰাজধানী এৰি
ভটীয়ালে ভ্ৰাতৃসহ গুৱাহাটীল’ই।
বজ্ৰনাথ, পুৰন্দৰ উঠিল নাৱত
বান্ধি ল’ই ধন-ৰত্ন ৰাজভঁৰালৰ,
শূন্য কৰি অসমৰ ৰাজ-সিংহাসন,
সোণৰ অসম এৰি শত্ৰুৰ হাতত।
অষ্টাদশ সৰ্গ।
ৰুচিনাথ, পুৰন্দৰ পলাল যেতিয়া
এৰি অৰক্ষিত পুৰ প্ৰাণৰ ভয়ত,
নাথাকিল কোনো বাধা শত্ৰুৰ পথত।
নেদেখি যুদ্ধৰ ক’তো কোনো আয়োজন,
