সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:অসম-সন্ধ্যা.djvu/১৬১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১৫৩
অষ্টাদশ সৰ্গ

শুনি পলায়ন বাৰ্ত্তা বিপক্ষ দলৰ,
আলুংমিঙ্গি লগই দিচ’ই কোঁঠত।
নিৰ্বাসন বিবৰণ শুনি সবিশেষ
চন্দ্ৰকান্ত নৃপতিৰ, নল’ই বিশ্ৰাম,
সুসজ্জিত ৰাজযোগ্য যান-বাহনেৰে
ৰজাক ৰিচাৰি গ'ল সসৈন্যে মোমাই।
অতিক্ৰমি বহুপথ, ভাঙি হাবি-বন,
তৰাতলী অৰণ্যত, জীৰ্ণ কুটীৰত
মোমায়ে দৰ্শন পালে স্বৰ্গদেৱতাৰ,-
ভস্মৰ স্তূপত যেন স্বৰ্ণ কণ্ঠহাৰ।
যথাৰীতি ৰাজযোগ্য সম্মান জনাই,
বিবৰি সকলো বাৰ্ত্তা যুদ্ধ-বিগ্ৰহৰ,
ৰণভঙ্গ বিপক্ষৰ, উদ্দেশ্য নিজৰ,
পুলকিত ভূপতিক সদলে আদৰি,
তুলিলে মোমায়ে আনি সজ্জিত ঘোৰাত;
নিজ হাতে ৰাজ-ছত্ৰ ধৰিলে শিৰত।
আগুৱালে সমদলে আবেগ-অধীৰ,
স্বৰ্গদেৱ কোঁঠল’ই ধীৰ গতি ধৰি।
ৰাজমাও, ৰাজপত্নী, ৰজাৰ ভগিনী
দাসী-পৰিবৃতা হ’ই উঠিল দোলাত।
আগতে জাননী পাই আলুংমিঙ্গিয়ে
পঠালে এদল সৈন্য বাদ্য-ভণ্ড-সহ,
ৰজাক দূৰৰে পৰা আদৰিবল’ই।
সৈন্যদলে যথাযোগ্য সম্ভ্ৰম জনাই,