সমৰ বুৰী যাতে, মহাৰজা গাধৰসিংহ শিৰিৰ উঠিল; ২৩ তাৰিখে সিংহপীৰাত ৰছিল ২০ তাৰিখে মালবাৰে সিংহাসনত উঠিল। সেইদিনাই বৰ্গদেৱে আহোম লাতিনা “চাচুপাতফা” আৰু হিন্দুমতে “গদাধৰসিংহ নাম গ্ৰহণ কৰে। সেই নাম মজুলা ঘৰণৰ কাপেৰে লিখি পাত্ৰ-মন্ত্ৰী সমতকে শুনালে। আক, ১৬ গৰুৰ বহাগ আওৰ ফলে (১)। | গাধসিংহ বৰ্গদে যেনে বাহুবলী, শাসন কাৰ্যত তেওঁ তেনে এজন টানমুখী ৰা আছিল। তেওঁ যদিও ভাঙ্গৰীয়া কেইজন আৰু আন আন বৰমূৰীয় বিষয়া সকলৰ সাহায্যত হে ৰাজপাট লাভ কৰে, তথাপি ল'ৰা-ৰজা বৰ্তমান থাকোতে যিবিলাক বিষয়াই গদাপাণিক ৰজা পতা কাৰ্যত যোগ দিছিল, সিবিলাকক ৰাজত্ৰোই পাৰত কৰি ৰাজধৰ্মমতে দণ্ড বিহিবলৈ তেওঁ অলপপ কাতৰ নহৈছিল। গদাধৰসিং। বৰ্গদেৱে সিবিলাকক স্বয়ং আগত থাকি শালত দিয়ালে। আক, সেই ঠাই আজিকালি
- শালমৰা বুলি জনা যায়। আনকি, তেওঁক নিৰয় অৱস্থাত আয় দি উপকা
কৰোতা ভিনিহিয়েক বৰ বৰফুকনক, প্ৰাণে মাথোন এৰি দি, বিষয়া ভাজি ৰাৰপৰা বাহিৰ কৰি খেদি দিয়ে। তাৰ পাচত, তেওঁ নিজৰ বাচনিমতে লকীয়া খাম্পেক বুঢ়াগোহাঞি, আচুকক বৰপাত্ৰগোহাঞি আৰু সন্দিকৈ ফুকনক বৰফুক পাতিলে। স্বৰ্গদেৱ গদাধৰ সিংহই দেখিলে যে হিন্দুধৰ্ম প্ৰৱৰ্ত্তক মেধি-মহন্তসকলৰ ভিতৰত ৰহতৰ ভণ্ডামি আৰু কুটিল ৰভাৱৰ দোষত ৰাজ্যত ধৰ্মৰ সলনি অধৰ্ম আৰু অন্যায় উপৱ আদি হে বাঢ়িছে; সেই কাৰণে তেওঁ ভালেমান মহাজন-মহন্তব সিবিলাকৰ সত্ৰৰপৰা ৰাজ কৰি চেউনী, টোকোলাই আৰু নামৰূপত নিলগকৈ পাতিলে | বৈষ্ণৱ নিৰ্যাতন :-“বেজালৈ ৰঙ্গাচৰণ ভণ্ডাৰী বৰুৱাই মহাৰাজত গোচৰ দিলে বলে, 'ভকতৰ ঘৰত ধন কিলেই লাগিছে, চাউল কঠাহে লাগে; তাকে সেৱক শৰণীয়াই দিছে। যদি স্বৰ্গদেৱৰ আজ হয়, সেই ধন আনিব পাৰে। ৰজাদেৰ বোলে, ‘তকত-মহাজন, গোৰ্সাই মহন্তৰ কপট আচৰণৰ কথা মোৰৰ মনত আছে। অৰ্থাৎ পূৰ্বে জোেৱ পলাই ফুৰোতে ক্ষিণপাটৰ কলাবাৰী সত্ৰতে আছোতে, তো গোসায়ে এদিন বঢ়াকৈ বাক্য বুলিলে। সেই কথা মনতে আছিল। আৰু যেতিয়া কলিয়াবৰত গদাধৰসিংহ স্বৰ্গদেৱক ডা-ভাঙ্গৰীয়া, ফা-ফুকন,বৰুৱা-বিষয়াবৰ-বুক সকলে ৰা পাতি শৰণ ললে, তেতিয়া গোসায়ে আজীয়া-বিষয়াসকলক কৈ দেৱক ৰা চাবৰ নিমিত্তে কলাবাৰীৰপৰা নাৱে লুইতে ভটিয়াই গৈছিল। স্বৰ্গদেৱ গদাধৰ সিংহই বিশ্বনাথ বাহৰৰপৰা দেখি দক্ষিণপাটীয় ডেকা গোসাইক মাতি পঠিয়ালে, বলে, মোক আশীৰ্বাৰ কৰি যাওঁকহি। মানুহে নাও মেলি গৈ কলত গোসই নাহিল। এই এক নিমিত্ত। আৰু বনমালী গোসায়ে সুৱৰ্ণৰ মূৰ্তি এখান কৰালে এয়ো কথা মনতে আছিল। এইবোৰ আগ-পাচ সাত-পাঁচ গুণি স্বৰ্গদেৱে অনুমতি দিয়াত, বেলৈয়ে লগত লৈ গৈ মহাজনসকলক লঘুলানা কৰি ভৰি-ৰাজি ধন আনিলে। পূৰ্বৰ অপৰাধক লৈ দক্ষিণপাটৰ সুৱৰ্ণৰ মূৰ্ত্তিকো কাঢ়ি আনি সেই সত্ৰৰ ৰাম গোৰ্মইৰৰ মৰ্য্যাদা (১) মিল-না মুৰ যাৰ “তুখুৰীয়া ৰুৰঞ্জী ১—১৬ পৃষ্ঠা।
