এম ফুল জেৰে ৰ; (২) বগৰীয়া অতন বুঢ়াগোহাঞি, পাচত বগৰীয়া বুঢ়াগোহাঞি তাক্ষৰীয়া; (৩) মেটো-লীয়া লাকশোলা ৰৰফুকন। ১ম, আৰু ৩, জনে বলা নহৈ, তা চলোৱাৰ দুৰাকা সিভিৰ উদ্দেশে বিস্ত গৰ্হিত কাৰ্য কৰাৰ পৰি, ভালেমান কোৰৰ আৰু ৰীক ৰাৰত কালত ৰখ কৰাইছিল। তাৰ ভিতৰত, ঃ ১৬৭১ চনত বৰ্গৰ উন্নহিত্য, ১৬৭৩ চনত ৰামসিংহ বৰ্গদেৱ, ১৬৭৪ চনত চুং কোৱৰ, ১৬৭৫ চনত তিপামৰ ৰা নাৰায়ণ গোহাঞি, ১৬৭৭ চনত গোৰৰ-কোৱ, ১৬৭৬ চনত মজসিংহ ৰজাৰ আইকুঁৱৰী, ১৬৭৭ নত চুক্তি স্বৰ্গদেৱ, ১৬৭৯ চনত চুতৈফা স্বৰ্গদেৱ, ১৬৮ চনত মহাসতী জয়মতী কুঁৱৰী, ১৬৭৬ চনত চৈধ্য কোৱৰৰে সৈতে নামৰূপীয়া ৰকা, ১৬৭৭ চনত চাৰিীয়া ৰজা, ৰাকীয়া বৰগোহাঞি আৰু নাৰা-কোৱৰ, ১৮৮১ চনত চুলিফা ৰা ল'ৰা-ৰা এই সকলৰ সেই সংসৰ্গত একাল-শত্যু ঘটে। তেৰে বৰবৰুৱা-ওপৰত কোৱা অভিনয় নাদিছোৱাৰ প্ৰধান নায়ক আছিল পুখুৰাখনৰ লেচাই ভেবেৰা বৰবৰুৱা। তেওঁ পোনতে এজন হাজৰিকীয়া বিষয়া আছিল। পিচে, উদয়াদিত্য বৰ্গদেৱক ৰধি, তেওঁৰ ভায়েক সৰুগগাহাঞি -ওকে চুনা বা ৰামসিংহৰ ৰা পতা কাৰ্য্যৰ গুৰি ধৰি, লেচাই-ভেবেৰা বৰবৰুৱাৰ পৰলৈ উঠি, ঘৰ্গদেৱৰ ৰৰ প্ৰিয়পাত্ৰ হৈ উঠিল। সেই সময়ত ঘোৰাকোৰৰ গুৱাহাটীত বৰফুকন (লাচিত বৰফুকন) হৈ ৰৈ যোবাৰ চেগতে, বৰ্গদেৱে ডেকে নিগাজিকৈ বৰবৰুৱা পাতি লয়। সেই বিষয়ৰাৰ পাই ভেবেৰা একেদোপে ইমান মইৰ হৈ উঠিল যে পাচলৈ তেও কাকো গণিতা নকৰা হ'ল; জা মাথোন নামত ৰজা থাকিল। আনকি, গৰ বৰ্গদেৱ এয়জসিংহ ৰাৰ আইকুৱৰীলৈকে ডেবেৰাৰ অসৎ কটাক্ষ পৰিল; ভেবেই ক'লে,-"লাইকুৰীৰে মোৰ তে থাকক। সেই কথা শুনি একালৰ পাটমা আইকুঁৱৰীদেৱ অলি উঠি ভেবেৰাক ক'লে,-“বন্দী, নিশ্চয় তোক কাটিম। ” কিন্তু তাৰ ফলত, “ছেৰেই আইকুৰীক প্ৰাণে মাৰি জয়ধ্বজসিংহ ৰজাৰ মৈদামত থলেনি। কিন্তু, “এশ গৰু মাৰিলে ৰাধৰ মৰণ এই ৰচন ফঁাকি ডেৰেৰ গাত ফলিয়ালে। শেহাত, বহগৰীয়া আল বুঢ়াগোহাঞি, লালুসোলা বৰফুকন আৰু শৰাইঘটীয়া ফুকন, ৰাজখোৱা, হাজৰিকীয়া আদি লগলাগি ডেকে বন্দী কৰিবলৈ উলাই আহিল। ভেবেৰাই ৰণৰল গোটাই লৈ গৈ ভেটা দি ধৰাত, বাহগৰত এখন ৰণ লাগে। ৰণত মাটি পলাই ভেবে খুকুৰিলৰ কাষৰত সোমাইছিলগৈ। পিচে; তাৰপৰা ধৰাই আনি, ভেবেৰাক শাকবাৰীৰ নাওখালিত ওপৰ-চাং সাজি থোৱা হয়। তাৰ পাচত, তাৰপৰা হাটলৈ নি, তাতে বুঢ়াফুকনে (লাকমোলা বৰফুকন) বিষৰ বিকৰ্থনা কৰি, আৰু নানা উৎকটু শান্তি দিয়াই, ভেবেৰা হাৰীৰ হতুৱাই ভৰিৰপৰা মূৰলৈকে কোৰেৰে চৰিয়াই-কোবাই বধ কৰিলে , এই ৰেই ৰা ৰধি জ প লেচাই ভেবেৰ-বৰৰ ৰৰ নিৰ পৰিল। সেই বিগ নিয়ৰ উৎপতীয়া প্ৰধান নায়ক আছিল তেৰে বৰ , গলা বুঢ়াগোহাৰি আৰু নানুসোলা বন। এই কেইন অত্যাচাৰী আৰু
