এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৬
সাহিত্য সম্পদ৷
এৰি গলে তই,
ফুলে চাই থাকে
আকুলিত হই মন,
বান্ধিব নোৱাৰি,
নিজৰ মনক,
উৰি আহ ঘনে ঘন।
দোক মোকালিতে,
উৰি উৰি ফুৰ,
নেভাব ভাগৰ মনে,
গুণ গুণ সুৰে,
গান কৰি ফুৰ,
ফুল মউ চুহি বনে।
ফুলে হেপাহতে,
ৰাতি নুপুৱাতে,
ফুল জকমক কৰি।
ফুটি ফুটি থাকে,
গোন্ধৰ সফুৰা,
অপূৰ্ব্ব জেউতি ধৰি।
যদিও মানুহে,
নেচাই ভোমোৰা,
