সাক্ষাতে ঈশ্বৰ হৈব তোমাৰ অধীন।
আমি তুমি একে আত্মা নহিকয় ভিন॥
ব্ৰহ্মাদিয়ো আৰাধয় চৰণ যাহাৰ।
তেহে পতি হুয়া বশ্য হৈবন্ত তোমাৰ॥
ধ্যান কৰি ঋষি সবে নপাৱে যাহাক।
বশ কৰিবাহা ৰাধা সক্ষাতে তাহাক॥
নাৰীৰ মধ্যত তুমি হৈবা ভাগ্যৱতী।
কৃষ্ণে সমে হৈবে ৰাধা তোমাৰ বসতি॥
এহি মতে কৃষ্ণে সমে তুমি ক্ৰীড়া কৰি।
গোলোকক যাইবা দুয়ো জানিবা সুন্দৰী॥
এহি বুলি মহামায়া ভৈলা অন্তৰ্হিত।
দুৰ্গা বৰ পায়া ৰাধা ভৈলা হৰষিত॥
গোপী সব সম ৰধা মাসৰ অন্তত।
কৰিলন্ত সমাপতি সিতো গৌৰীব্ৰত॥
দুৰ্গাক ৰাধিকা স্তুতি প্ৰণতি কৰিয়া
বিপ্ৰক দক্ষিণা দিলা ৰাধা উৎসৰ্গিয়া॥
শতেক সুবৰ্ণ দিলা গৰু সহস্ৰেক।
দেৱাঙ্গ বসন দিয়া দেহো ভূষিলেক॥
পুষ্পে চোৱা চন্দনক গাৱে গাৱে দিলা।
ৰত্ন অলঙ্কাৰ যত ব্ৰাহ্মনেসে নিলা॥
সহস্ৰ ব্ৰাহ্মণ পাছে ভুঞ্জাইলা ৰাধায়।
ঘৰক যাইবাক লাগি কৰিলা বিদায়॥
অনেক বাদ্যক বাই মঙ্গল কৰিলা।
যত দেশান্তৰ ভিক্ষু সবাকো তুষিলা॥
সেই সময়ত পাছে ভবানী পাৰ্ব্বতী।
দশোদিশ প্ৰকাশিয়া শৰীৰৰ জ্যোতি॥
ৰাধা বিদ্যমানে দৃষ্ট ভৈলা গগণত।
ব্ৰহ্মতেজ প্ৰকাশিয়া আছন্ত ৰথত॥
১৫৫
