পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p4.pdf/৭২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২২৮
অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি

সংখ্যাত যোগিনীয়ে আছন্ত আবৰি।
দশভুজা মহামযা জগত ঈশ্বৰী॥
ৰথ হন্তে নামি পাছে সাবতি ধৰিয়া।
হৃদয়ত বান্ধি প্ৰেম আনন্দ কৰিয়া॥

আশ্বাসিয়া আশীৰ্ব্বাদ কৰিলা ৰাধাক।
হোক সিদ্ধি বাধা তোৰ বাঞ্ছিত যাহাক॥
গোপিনী সমস্তে দেবী দুৰ্গাক দেখিয়া।
হাত যোৰে থাকিলন্ত প্ৰণাম কৰিয়া॥

তাসম্বাক বৰ দিয়া দেবী মহামায়া।
ৰাধাক বোলন্ত পাছে শঙ্কৰৰ জায়া॥
পাৰ্ব্বতী বদতি ৰাধা শুনা ব্ৰজেশ্বৰী।
প্ৰাণতো অধিক তুমি কৃষ্ণৰ সুন্দৰী॥

মায়াৰূপে ধৰি আছা মানবী ৰূপক।
লোক শিক্ষা অৰ্থে তুমি কৰিছা ব্ৰতক॥
গোবিন্দৰ অৰ্দ্ধ অংশ তোমাৰ শৰীৰ।
প্ৰকাশত সম তুমি সদায়ে হৰিৰ॥

তোমাৰেসে কথা যত গোপিনী সকলে।
নুহিক মানুষী তুমি কৰি আছা ছলে॥
কৃষ্ণৰ আজ্ঞায়ে তুমি গোপীৰূপ ধৰি।
পৃথিবীক আসি আছা সাক্ষাতে ঈশ্বৰী॥

অযোনি সম্ভব তুমি নিত্য সনাতনী।
জনম মৰণ নাই দেৱৰ জননী॥
শ্ৰীদাম শাপত তযু মনুষ্য শৰীৰ।
ভাৰ সংহৰিবে তুমি ভাৰত ভূমিৰ॥

কলাৱতী জীউ হুয়া ভৈলা অৱতাৰ।
লীলায়ে ধৰিছা তুমি মনুষ্য আকাৰ॥
কলাৱতী পুণ্য কৰ্ম্ম পূৰ্ব্বে কৰিছন্ত।
সিতো পুণ্য ফুলে জীৱ তোমাক পাইলন্ত॥