পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p4.pdf/৪৬

১২০২

অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি

পাচে দুই ভাই ভীম অৰ্জ্জুন মহন্ত।
মহাবেগে আসি ৰাজা গণ দেখিলন্ত॥
দেখিলন্ত অস্ত্ৰ ধৰি সমস্ত নৃপতি।
দ্ৰুপদ ৰাজাক বেঢ়িলন্ত চতুৰ্ভিতি॥

তাক দেখি দুয়ো ভাই ক্ৰোধ কৰিলন্ত।
ভীমসেনে পাছে বৃক্ষ গোট দেখিলন্ত॥
মহাবলৱন্ত ভীমে দুই হাতে ধৰি।
বৃক্ষ গোট উভাবিয়া লৈল। ক্ৰোধ কৰি॥

ডাল মূল ভাঙ্গি পাছে পেলাইলা বৃক্ষৰ।
মত্তহস্তী গোট যেন আছে বৃকোদৰ॥
বৃক্ষ গোট কান্ধত পেলাই ভীমসেন।
প্ৰজা সংহৰিতে যম ৰাজা আছে যেন॥

বৃক্ষ গোট লই অৰ্জ্জুনৰ পাশে বৈলা।
অৰ্জ্জুনে ভীমৰ কাৰ্য্য দেখি ৰঙ্গ ভৈলা॥
অৰ্জ্জুনেও বৰ ধনু খান হাতে ধৰি॥
নৃপতি গণক চাই ৰৈলা ৰঙ্গ কৰি॥

অৰ্জ্জুনক দেখি কৃষ্ণে বলোক বোলন্ত।
শুনা দদা বলভদ্ৰ তুমি বুদ্ধিমন্ত॥
দেখা সিংহ গোট যেন যাই ৰঙ্গ কবি।
দীঘল ডাঙ্গৰ ধনু খান হাতে ধৰি।॥

জানিবা নিশ্চয়ে দদা এহিতো অৰ্জ্জুন।
মহাক্ৰোধ কৰি আঝোৰম্ভ ধনুৰ্গু‌ণ॥
দেখা বৃক্ষ গোট উভাৰিয়া হাতে ধৰি।
অৰ্জ্জুনৰ কাছে আছে মহা ক্ৰোধ কৰি॥

এহি গোট ভীমসেন জানিবা নিশ্চয়।
ইতো কৰ্ম্ম মনুষ্যে কৰিবে নুৱাৰয়॥
যিতো সমাজৰ পৰা উঠিয়া গৈলন্ত।
সিংহ সম গতি সিতো মহাৰূপৱন্ত॥