পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p4.pdf/২৬১

মহাভাৰত উদ্যোগ পৰ্ব্ব

বিদুৰৰ গৃহে ৰৈলা দেব চক্ৰপাণি।
কুৰুবীৰ সকলে বুলিলা তাঙ্ক বাণী॥
শুনিয়োক গদাধৰ জগত আধাৰ।
ধন জন গৃহ ৰত্ন সকলে তোমাৰ॥

তোমাত সকলে অৰ্পিলোহো যদুৰাজ।
আজ্ঞা কৰিয়োক প্ৰভু কৰো কোন কাজ॥
কৌৰৱৰ মিনতি দেখিয়া চক্ৰপাণি।
সবাকে সম্বুধি পাছে বুলিলাহা বাণী॥

নিজ ঘৰে যায়ো সবে নলাগয় আন।
ভৈলো তুষ্ট পাইলো পূজা যেহেন বিধান॥
কৌৰব সকল যদি গৈল নিজ ঘৰে।
বিদুৰে কৃষ্ণক পূজিলন্ত আনন্তৰে॥

ভক্তি ভাবে নানা মনোনীত বস্তুচয়।
কৃষ্ণৰ আগত আনি দিলা মহাশয়॥
নানাবিধ শুদ্ধ বহু দিব্য অন্ন পান।
কৃষ্ণৰ আগত দিলা বিদুৰ সুজান॥

সিসব আনন্দে কৃষ্ণে কৰিলা গ্ৰহণ।
মতায়া অনাইলা বেদগৰ্ভী দ্বিজগণ॥
কৰাইলা ভোজন সবাহাৰে তুষি মন।
সবাহাঙ্কে দিলা বহু মূল্য নানা ধন॥

তবে কৃষ্ণে অনুচৰ সকল সহিতে।
ভুঞ্জিলাহা অন্ন পান অতি তুষ্ট চিতে॥
যেন ত্ৰিদশৰ নাথ দেব শচী পতি।
আনন্দে ভুঞ্জয় অন্ন মৰুত সহিতি॥

অন্ন ভুঞ্জি সুস্থ হৈ আছা যদুপতি।
নিশাভাগে বিদুৰ কৃষ্ণত নিগদতি॥
যি কাৰ্য্যে নিশ্চয় কৰি আসিছা গোপাল।
ইহাক মোহোৰ মনে নেদেখোহে॥