মই এথা ৰহিলাত বিলম্ব হৈবেক মাৱ,
প্ৰভু তৈত আছে বাট চাই।
জানকী বোলন্ত বাপু অল্পতে নিয়োক মোক,
কহিবাহা প্ৰাণ প্ৰভু পাই॥
হেন শুনি হনুমন্তে প্ৰদক্ষিণে নমিলন্ত,
জানকীৰ চৰণ যুগল।
বোলন্ত থাকিয়ো আই চিন্তা শোক পৰিহৰি,
মই কাৰ্য্য সাধিবো সকল॥
হৰি হৰি কিনো ভৈল নৰ তনু ব্যৰ্থ গৈল,
বীভৎস বিষয়ে ভোগ আগে।
অনন্তে কাকুতি কৰে শুনিয়োক সৰ্ব্ব নৰে,
ৰাম বুলি চলা তান পাশে।
ঘোষা-ৰাঘৱ ৰঘুপতি ৰমাকান্ত।
পৰম পুৰুষ দেৱ অনন্ত॥
সীতাক সম্বুধিয়া হনুমন্ত।
আকাশ লঙ্ঘি ডেৱ কৰিলন্ত॥
মধ্য সমুদ্ৰ যেবে আসি পাইল।
কিল কিল কৰি শব্দ বজাইল॥
জ্বান্বয়ে আদি যত বৰগণ।
শব্দত জানিলা কাৰ্য্য শোভন॥
হনুৱে গৈয়া তেতিক্ষণে পাইল।
দেখিয়া সবে আগ বাঢ়ি আইল॥
সাদৰে দিলা স্থান বসিবাক।
বসিলা হনুৱে নমি তাৰাক॥
জ্বাম্বিয়ে বোলে শুনা হনু বাপ।
কহিয়া গুচায়ো মনৰ তাপ॥
হনুৱে পাছে কহিবাক লৈলা।
পন্থত যেন যেন কাৰ্য্য ভৈলা॥
১৬০
