এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০২
অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি।
লোন জালুকেৰে খুৱাব জাল।
তেবে স্তন ৰস হৈবেক ভাল॥
কলিয়া তুলসী বেলৰ পাত।
মুঠায়ে সহিতে বাটী পটাত।
তপত কৰিয়া জননী খাইব।
তেবেসে নাড়ীয়ে দৃঢ়ক পাইব॥
যেবে সুতিকাৰ ৰাখিব জীৱ।
যতন কৰিয়া ঔষধ দিব॥
বাসি জয়ন্তীৰ পুষ্পক লব।
তাৰ ক্ষুদ্ৰশিপা অল্প মিলাইব॥
অল্প বেঙ্গেনা শিপা তাহাকো দিব।
ক্ষুধাত খুৱাইবে তেবেসে জীব।
অপৰাজিতাৰ একেটি ফুল।
জানি শুনি দিব দশৰ মুল॥
অহিত জনে শিশুক নেদেখি।
অভ্যন্তৰে থৈব সুহৃদে ৰাখি
পূবলৈ শিৰে শিশু শুৱাই।
পোৱাটী ৰাখিব আগে জ্বলাইি॥
দিনত শিশুক নেড়িব আনে।
ৰাখিব নিশাত মাৱে যতনে॥
সপুত্ৰিনী নাৰী সঙ্গ নেৰিব।
মাজে মাজে মাৱে জাগি দেখিব॥
নিসম্ব তনু তৃষ্ণাতুৰ জানি।
সুতিকা নিকটে নথৈব পানী॥
সুদৃঢ়ে বান্ধিব কটিৰ বস্ত্ৰ।
সুতিকা নিকটে ৰাখি অস্ত্ৰ॥
গৃহ চাৰিচুকে দ্বাৰ মুখত।
বচ সিজু আনি কইব শকত॥
অশৌচ বাজে মঙ্গল কৰি।
সূৰ্য্যক দেখাইব নয়ন ভৰি॥
