২২৬ অসমীয়া ব্যাকৰণ আৰু ভাষাতত্ত্ব ৩২৪। পুৰণি অসমীয়া এই,ই(he, it, this ) (মাস্তার্থে-সকলে লিঙ্গত) বিভক্তি একবচন বহুবচন এইে, এহে, আহ, আৰা, ৰাস, এতে, এহেতে। পাক', আহক, আক, আৰাসক, আসক১০। ৩। আৰ, আন, আহান১২ আহাৰ আৰাৰ, আৰসৱৰ, আসন্থাৰ, ৰাখে। পুৰণি অসমীয়া এই, ইশ (তুচ্ছার্থে—পু. আৰু ক্লী, লিঙ্গত) বিভক্তি একবচন। বহুবচন
- , ইহা, এ, এয়ি, এহি১৬ ইসর,ইহাৰ, এয়িস১৮,
| এসৱ, ইত্যাদি। ইহা , ইয়াক, এহি, ইহা ইসক, এইস, এরিসৱ (ক)২০ ইহাৰ, এ, ইন২৬ ইসৱৰ, ইত্যাদি। ১। আমি ভালে নানাে এহেঁ পতিব্রতা শান্তী হেন নাৰী নাহি সীতা সম।মা. ক. ২। ৰামৰ পৰৰ এহে সৰা মহা হিত।আ. ক. ৩, ৪। যােগগণে বদলে এহেতেলে ব্ৰহ্মতত্ত্ব। | কক অংশে বােলে এতে ফুলৰ দৈবত ।-শঙ্কর ৫। আৰা যদি আমাৰ মাৰে তথাপি আৰাক আমি মাৰিৰে ইচ্ছা নকমাে। —ত, দে, ৬। এই ছয় যে আৰাসৰ আততায়ী।, দে । আৰু আনৰ আগত নহত, ৫. । আৰু নকটিৰি তই কৃষ্ণক নয়াৰি।শ । ১০। আসক যুজে দুর্জয় মালে।শঙ্কা ১১। যতেক ধােবা নগৰীয়া আৰ।-শ ১২। আহানে আগত মই, এক মায়া ধৰৰ আছি, যেন মতে যাহত প্রত্যয়।-আ. ক.. ১৩। মলি নয় মােৰ আহাৰেসে দোষে।-শঙ্ক। ১৪। আখেৰ সাদৰ যত লাগে মানে পাইলা।-দৈত্যাৰি। ১৫। ই সত্য হয়। ৫। মঞি কাতৰে যুদ্ধ এৰিলাে ই নহে। দে, ১৬। এহি মতে বুড়িমা সুলী। ১৭। স যােত যে তেমন কৰিবা।ত, দে, ১৮। এফিরে মােৰ এতি। কে। ১৯। এসৰ ব্ৰহ্মপ এসব মােত হতে হয়াছে।ত, ৫। ২। নগৰৰ ৰা কৰি শোও ইহা।-আ. ক. ২১। ইয়াৰ সাধুৱে নহু কহে।ত, দে। ২২। ইহাকেসে অমৰতে এভু এ। যায়, ২৩। জীৱনৰ দৃঢ় ইসকো মােকে মানি। এ ২০। এফিস সংক্ষেপে মােত হতে না। . ৫। তাকে নি হোক নির্মল মতি।শ, ২৬। ইহান গাশতে গৈয়া নগৰী ৰাইবাে।-মাক
