এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
আজুত ৰামায়ণ
আমাক যত দুঃখ লঙ্কাত পাইলোঁহেঁ।
তোমাত সবে বিদিত ।
হেন সেৱকক বঞ্চিতে কি নাৱ।
তোমাৰ হোৱে উচিত
যদি তথাপিতো চিনা নেদা মোক
বোলো দৃঢ় কৰি হিয়া ।
তোমাৰ আগত সত্যে মৰিবোহো
অগনি ঝাস কৰিয়া । ৫৪১
মাৰুতিৰ বাক্য শুনিয়া দেবীৰ
সিহৰিল সৰ্ব্ব গাৱ ।
মনে বে'লে তাঙ্ক পুত্ৰ বুলি আছে৷
তাৰে৷ মোত মাতৃ ভাব ।
ব্ৰহ্মাণ্ড মধ্যত একান্ত ভকত
ৰামৰ আউৰ নাই ।
মেহৰ ভাজন দুঃখৰ তাৰণ
মোৰো নাহি আন ঠাই । ৫৫২
চিল দিলে যদি অ্যাক্রোশ কৰয়
মোহোক নিবাক প্ৰতি।
বলি আছো বাক তেবে নজাইবাক
উপাসুনাহি সম্প্ৰতি।
