পৃষ্ঠা:অশ্বকৰ্ণ বধ.pdf/৬৮

৯৫

অশ্বকৰ্ণ বধ

তেহো বোলে দেখিলোহো বিতল পুৰত।
দুই ভাই আছে মহাদেৱৰ লগত॥
শুনি যুধিষ্ঠিৰ ৰাজা বুলিলন্ত বাক।
কেন হেন কহিলেক অপূৰ্ব কথাক॥ ৩৭৮

দূৰ হও সন্ন্যাসী যে নোবোলোহো তোক।
মায়াবী যোগীয়ে ভাণ্ডিবাক চাহ মোক॥
মনুষ্য শৰীৰ মোৰ ভ্ৰাতৃ দুই জন।
কেনমতে কৰিলেক বিতলে গমন॥ ৩৭৯

মায়াবী সন্ন্যাসী বোলে বিষ্ণু বিষ্ণু হৰি।
তোমাৰ আগত মিছা কৈবো কেন কৰি।৷
নুহিকে সন্ন্যাসী মই মায়াবী অধম।
নিবাৰিতে আসি আছে তযু মনভ্ৰম॥ ৩৮০

হেমা কন্যা আসিয়া তোমাৰ ভ্ৰাতৃ দুই।
মহেশ আজ্ঞায়ে নিলা মায়াৱন্ত হুই॥
অশ্বকৰ্ণ ৰাক্ষসক তথাতে মাৰিলা।
দৈত্য বধিবাক লাগি মহাদেৱে নিলা॥ ৩৮১

ধনু-শৰ নাই বুলি আনিতে কহিলা।
মোৰ নাম মুখে স্মৰি আনিবাক দিলা॥
বৈশস্পায়ন বদতি শুনা জন্মেজয়।
চাপিলন্ত গৈয়া পাচে ধনুৰ নিলয়॥ ৩৮২

হাক দিবে খোজন্তে ধনুক তুলি লৈলা।
মায়া কৰি আসি সিটো আকাশে চলিলা॥
থাকিয়োক মহাৰাজ নকৰিবা মৰ্ম।
আসিবন্ত তযু ভাতৃ কৰি ঘোৰ কৰ্ম॥ ৩৮৩