পৃষ্ঠা:অশ্বকৰ্ণ বধ.pdf/৬৯

অশ্বকৰ্ণ বধ

দানৱৰ লগত ভীম-অৰ্জুনৰ ৰণ

এহি কহি ধনু লৈয়া বিতলে পশিলা।
ধনু-শৰ নিয়া পাচে অৰ্জুনক দিলা॥
হাতে ধনু ধৰি ধনঞ্জয় মহাবলী।
হৰক নমিয়া বীৰে ৰহিলা আকলি॥ ৩৮৪

হেন দেখি শঙ্কৰে হাসিলা খলখলি।
লোকে আৱে চাহিয়োক দুয়ো মহাবলী॥
পূৰ্বৱতে গদা ধৰি দানৱ বধিলা।
কাৰ্য্যক সাধিয়া নিজ স্থানক চলিলা॥৩৮৫

মহাবেগে দুই বীৰ উৎসাহন্তে যায়।
কতো বেলিমানে গৈয়া ৰণভূমি পায়॥
কালমেঘসম সব দানৱ দুৰ্জয় ৷
ভীম-অৰ্জুনক প্ৰতি শৰ বৰিষয়॥ ৩৮৬

হেন দেখি মহা কোপে বীৰ বৃকোদৰ।
গদা ধৰি চলে কালান্তক সমসৰ॥
একৈক কোবত শত দানৱ মৰয়।
তথাপি সিসবে পাচভৰি-নকৰয়॥৩৮৭

একেলগে খেদি আসে পৃথিৱী কম্পায়।
দেখিয়া ভীমৰ কিঞ্চিতেক ভয় নাই॥
এহিমতে যুদ্ধ ভৈল দুই দণ্ডমান।
শুনা পাচ কথা পৰীক্ষিতৰ নন্দন॥ ৩৮৮

বনপৰ্ব কথা ইটো পাতালী পৰ্বৰ।
শুনা একচিত্তে যত সভাসদ নৰ॥
ইহাক শুনিয়ো সবে মন স্থিৰ কৰি
পাতক ছাড়োক ডাকি বোলা হৰি হৰি॥ ৩৮৯