তিনিয়ো লোকত সিটো মহা বলীয়াৰ।
ত্ৰিংশ কোটি লক্ষ দানৱৰ অধিকাৰ॥ ২৭৪
কৃপা কৰ্ণ জম্ভাঐসি ভীমবৰ্ণ নাম।
যাক অৰি কৰি আছে মহা ঘোৰ কাম॥
মধ্যমৰ পুত্ৰ সিটো ৰাক্ষসী তনয়।
শিৰ দিয়া অনন্তক পূজিয়া থাকয়॥ ২৭৫
চৈধ্য ভুৱনত তাৰ নাহিকে মৰণ ৷
মনুষ্যত নিয়া থৈলা মৃত্যুৰ কাৰণ। ৷
নৰনাৰায়ণ অৱতাৰ হোৱে যৈতে।
তাৰা দুই পিতা পুত্ৰে নষ্ট হৈবে তৈতে॥ ২৭৬
তাৰা দুই তৈতে যদি লগ নাপাৱয়।
ব্ৰহ্মাৰ দিনেকমান মৃত্যু নাহিকয়॥
এহি বৰ তাঙ্ক দিয়াছয় ব্ৰহ্মাদেৱে।
ধনঞ্জয় তাহাক বধিলা সেহি ভাৱে॥ ২৭৭
ত্ৰিংশ লক্ষ দানৱৰ ভৈল অধিকাৰ।
সি কাৰণে ধনঞ্জয় চিন্তিলন্ত মাৰ॥
কতো দিনে পৰে ভক্ষ্যাভক্ষ বস্তুচয়।
পিতৃক লাগিয়া সিটো দিয়য় পঠায়॥ ২৭৮
অনেক দানৱগণে আনে যত্ন কৰি।
সিটো স্থানে পাণ্ডৱে মাৰয় যত্ন কৰি॥
সেহি অশ্বকৰ্ণ বীৰ জীৱ শূন্য ভৈলা।
বিচাৰিয়া কতোদূৰে তাহাক দেখিলা॥ ২৭৯
পৰ্বত সমান দেহা পৰিয়া আছয় ৷
মুণ্ডগোট ভাঙ্গিয়া ৰুধিৰ বহৱয়॥
দেখিয়া দানৱগণ লৱৰি আসিলা।
মৰিল ৰাক্ষসগণ সকলে দেখিলা॥ ২৮০
