দুই ভাই মিলি একগোট ভক্ষিলন্ত।
কতবা দিনক লাগি তৃপিতি ৰৈলন্ত॥
হেমা কুমাৰীও ভুঞ্জিলন্ত আৱশেষ।
প্ৰকাশ কৰন্ত কান্তি গুচিলেক ক্লেশ॥ ২৬৯
মুনি মন মোহে সুন্দৰীৰ ৰূপ আতি।
মনত অৰ্জুনে বোলে হৈব আৰ পতি॥
মনে মনে দুয়োজনে পতি ভাৰ্যা ভৈলা।
তাসম্বাৰ মন ভীমসেনে নজানিলা॥ ২৭০
হেমাৰ সৈতে ভীম-অৰ্জুনৰ শিৱদৰ্শন কৰিবলৈ গমন;
মাজবাটত অশ্বকৰ্ণৰ পুত্ৰ আৰু দৈত্য
সৈন্যসকলৰ লগত যুদ্ধ
বৈশস্পায়ন বদতি শুনা জন্মেজয়।
অনন্তৰে ধনঞ্জয় বচন বোলয়॥
জগত ঈশ্বৰ হৰ আছয় যথাত।
তথাত চলোহা আমি দেখিবো সতত॥ ২৭১
পূজা ধ্যান কৰি আমি ব্ৰত আচৰিবো।
তাহাঙ্ক দেখিবে লাগি শুদ্ধ চিত্ত হৈবো॥
জগতৰ নাথ প্ৰভু শিৱ ভগৱন্ত।
পূৰ্ণ সনাতন তেহো বৈষ্ণৱ অনন্ত॥ ২৭২
তাহাক দেখিবো আমি মহাভাগ্য কৰি ৷
আৱে শঙ্কৰৰ স্থানে চলিয়ো সুন্দৰী॥
মহামায়া সমে প্ৰভু যি থানে আছন্ত ৷
তাহাঙ্ক দেখিয়া মন কৰিবোহো শান্ত॥ ২৭৩
সেহি সময়ত ঘোৰ অথন্তৰ ভৈল।
যিটো অশ্বকৰ্ণ ঘোৰ ৰাক্ষস মৰিল॥
