এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৫৯
অশ্বকৰ্ণ বধ
হেমাৰ দ্বাৰা ভীমৰ শুশ্ৰূষা
পদ
বৈশস্পায়ন বদতি শুনা মহাৰায়।
ক্ৰোধ কৰি ৰাক্ষসে আছয় দুখ পায়॥ ১৬৪
শৰীৰৰ বিষে যেন যায় যমলোক।
থমকি ৰহিলা বিষে কৰে থকবক॥
ভীমৰ গাৱৰ বিষ নখাঘাত পাই।
নিস্পন্দ বদন গাৱে অগনি উধাই॥ ১৬৫
ৰাজাৰ কুমাৰী হেমা সুৱৰ্ণ কুম্ভত।
কলসে সুগন্ধি জল কৰে সুশোভিত॥
মৰণক নাপেক্ষিয়া সুমৰি তাহাক।
জল আনিবাক মনে গৈলাহা গৃহক॥ ১৬৬
জল আনি ঢালিলন্ত ভীমৰ মাথাত।
জুৰ ভৈলা দেহা বিষ নাহিকে গাৱত॥
যেন মহাৰোগত যে বিশল্যকৰণী।
গুচিলেক বিষ খাও শুখিলেক পানী॥ ১৬৭
অশ্বকৰ্ণৰ তৰ্জন-গৰ্জন
দেখিলা ৰাক্ষসে হেমা মনুষ্যৰ সঙ্গে ৷
আৰকত আখিদন্ত চোবাৱন্ত খঙ্গে॥
ডাক দিয়া বোলে শুন মনুষ্য দুষ্টালি।
আপুনাৰ দোষে তই আপুনি মৰিলি॥ ১৬৮
মোহোৰ আগত তই লৈলি মানুষক
তোৰা তিনিজন আজি ভেজো যমলোক। ৷
মহাভয়ে হেমাৰ কম্পিল সৰ্বকায়।
ধীৰে ধীৰে থমকিয়া অন্তৰি পলায়॥ ১৬৯
