অমূল্য ৰত্ন
নুপুৰ প্ৰকাশে সেহি পদ যে পৃস্তত।
পঞ্চ চিহ্ন প্ৰকাশয় চৰণ তলত॥২০৮॥
হেন ৰূপ চয় পাছে মাধৱে দেখিলা।
তেতিক্ষণে দণ্ডৱতে চৰণে পৰিলা॥
চাৰি বাহু মেলি মোক তুলিলা আশ্বাসি।
পীতবস্ত্ৰে মুচি মুখ তুলিলন্ত হাসি॥২০৯॥
চৰণত পৰি তুতি কৰিলা বিস্তাৰ।
- কানি কান্দি পাৱে পৰি কৰিলা কাতৰ॥
শঙ্কৰে বোলয় আৰু কথা শুনা তুমি৷
ৰামচন্দ্ৰ পৰশুৰাম চৰিত কাহিনী॥২১০॥
পৰশুৰামৰ স্বৰ্গপথ ৰামে ছেদিলন্ত।
ভক্ত সীতা যিকালত পাতালে গৈল॥
সেহিসে কাৰণে তান জ্ঞান চূৰ্ণ ভৈলা।
সীতাৰ কাৰণে দুখ পাইবাক নৰৈলা॥২১১॥
লক্ষণেসে জ্ঞান পাছে ৰামক দিলন্ত।
ৰামৰ যে স্বৰ্গপথ লক্ষণে লৈলন্ত॥
বলভদ্ৰ ৰূপে তুমি তৈতে পাসৰিলা।
ব্ৰহ্মাক মোহন্তে মোৰ মায়া নুবুজিলা॥ ২১২
অক্ৰুৰৰ স্যমন্ত মণিক নিয়াইলো।
স্বৰূপত জানা মই তহিতে ভাণ্ডিলে॥
সেহি বেলা তাতে তুমি জানিলাহা আসি৷
তোমাত ৰহস্য কথা কহিলো প্ৰকাশি॥২১৪
সেহিসে কাৰণে তুমি মোক পাসৰিলা।
তহিতে আসিয়া তেবে বাদক কৰিলা॥
মোৰ প্ৰসাদত সবেও বোধ ভৈলা।
বিজ্ঞান প্ৰদীপ পায় সমস্তে তেজিলা॥২১৫
হৰক পূৰ্ব্বত মই জ্ঞান শক্তি দিলো।
সেহি শক্তি বশে জানা তান্ত বশ ভৈলো॥
৩৪
