পৃষ্ঠা:অনুচ্চ আৰ্তি.pdf/৫০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

আখৰাৰ অন্তত

গাৰ ছাঁটো পশ্চিমলৈ দীঘল হোৱাৰ পৰতে
ঘোঁৰা এটা সাজিছিলা তুমি
পথাৰে-চহৰে ভ্ৰমি ফুৰা গধুৰ নিশাহ
মেজি সাজি জ্বলোৱাৰ
খাইছিলা শপত,
জুইফুল ফুলিছিল তেজত তোমাৰ
মাটি-আখৰা কৰিছিলা
নিৰ্মেদ নিপুণ
অশ্বাৰোহী হোৱাৰ।

ৰ’দে ডকা হ’ল এতিয়া
ঘামে পোৰা হ’ল এতিয়া,
শালৰ শাহহেন কলিজা
হ'ল পদুমৰ ঠাৰি
খন্তি মোনাত নুৰিয়াই থ’লা
সাঁচিপতীয়া সপোন তোমাৰ।

সংহিতাৰ সীহৰ ঠিলা পিন্ধি
তুমি মমৰ ঘৰত বাসকৰা
অপৌত্তলিকৰ পুতলা
কৰা আপডাল
তুমি নাথাকিলেও
মৰিব পাৰিব আশাৰ গজালি
ৰাতিৰ তৰা আমাৰ।

৫০/অনুচ্চ আর্তি