এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
এটা প্ৰেমৰ কবিতা
শিলৰ দুহিতাৰ কোমল বুকুত
নিনাও কৃষকে দিয়া
জোনাকৰ গুটি এটি পচাইছিলো
ঊনত্ৰিছ বছৰৰ আগতে
পুৱাই উঠি সদায় চাওঁ গজিছেনে পুলি
মেলিছেনে তাৰ দুটা সেউজ পাত
আছেনে জিলিকি তাৰ হিয়া
লাগি থকা নিয়ৰ কণাত???
চাই চাই চকু বিষালে
পুলি নগজেহে নগজে।
এলেহুৱা জধলা খেতিয়ক মই
চুক-কোণ মাৰি নেবাওঁ হাল
মাটিও নহয় চহ ভালকৈ
বন-বাট নিৰুৱাৰতো কথাই নাই
বেৰণ—কুৰণৰ নাই লাগ—বান্ধ
পচাবলৈ নেজানো বুলি ভাবি গুটিটোৰ কথা
জোৰকৈ থাকিলো পাহৰি।
বহুদিন পাৰ হ’ল ⸺
বহুনদীয়ে গড়া খহালে, সলালে তাৰ গতিপথ
বহু গৰ্বিত সৌধৰ পৰা নমাই অনা হ'ল
ৰঙা তাৰকাখচিত বিজয় পতাকা
ঋজুদেহী বহু ষোড়ষী গাভৰু
মেদবহুল মহিলা হ’ল এতিয়া
অনুচ্চ আৰ্তি/ ৩৭
