পৃষ্ঠা:অনুচ্চ আৰ্তি.pdf/৩৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

ৰাগ-বিহ্বলা
(ৰাজীৱ ভট্টাচাৰ্যৰ হাতত)

প্ৰিয়তম অনুজ সুহৃদ
আহিবা মাজে মাজে মোৰ পঁজালৈ
তেজ পুৰি ৰাখিম জ্বলাই চাকি
তুমি নহালৈকে
পাতসীয়া চৰায়ে কেঁচাপাত সীয়াৰ পৰা
নিপিন্ধালৈকে তেলপিচল চিক্‌মিকীয়া সাজ।

তুমি আহিলে বুকুৰ খোৰোঙে খোৰোঙে
ফুৰিম বিচাৰি দুয়ো সখিয়তী হিয়া
আৰু
সুগন্ধি পথাৰৰ অলিন্দে-নিলয়ে
শইচৰ সেউজীয়া স্তৱক কবিতাৰ
হাতনি পেৰাতে পাছে
আনিবলৈ নেপাহৰিবা বীণখনি তোমাৰ
গান শুনি জালীকটা জোনাক
গলি গলি ওৰে ৰাতি
কুহুমবুলীয়া পুৱা
কাঁচিয়লি ৰ’দেৰে পখালিব দেহা।

ঘৰটো মোৰ পাবাই চিনি
সেইযে
মামণৰ এধানি আঙুলিৰে এচমকা ৰং সানি
ছবিৰ বহীত অঁকা
ইতস্ততঃ আকাৰৰ
বাঁহ খেৰ ইকৰাৰ — সেয়াই ঘৰ মোৰ
তোমাক আদৰিবলৈ
পদূলিৰ গধূলি-গোপালত থাকিব পৰি
গানগোৱা মাটিৰ চৰাই এযুৰি।

৩৬ / অনুচ্চ আৰ্তি