সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:অঞ্জলি.djvu/৯১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৩
অঞ্জলি


পুৰণি স্মৃতি

⸺*⸺

বহুদিন হই গল তোমাক পাহৰি
 ফুৰিছিলো ক'ৰবাত গই,
মোহলগা মনমোহা তোমাৰ লাহৰী
 ছবিটিক কৰবাত থই।
বিদেশত ফুৰি ফুৰি আকউ আহিছোঁ, -
 পুনু গাওঁ কাহিনী তোমাৰ,
আকউ মনত মই তোমাকে থাপিছোঁ।
 তুমিয়েহে বাসনা হিয়াৰ।
পৰ্ব্বতৰ পানীধাৰি প্ৰাণ কৰা জুৰ
 মহাদেৱে মূৰ পাতি ল'লে ,--
জীৱন শীতল হব তুমি হাহি মোৰ
 অন্তৰত অৱস্থিতি হ'লে।
নধৰিবা দায় মোক তোমাৰ বিহনে
 কাৰবাক যদি ভাবিছিলো,
খন্তেকীয়া ভাব মোৰ গ'ল তেতিক্ষণে,
 এতিয়া সকলো এৰি দিলো।