এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭৮
অঞ্জলি
দুখকাৰী
“এনেকুৱা সুখ পালে তোমাৰ কোষত,
মহানন্দ, থাকোঁ মই তোমাৰ লগত।”
ৰাতিপুৱা শুই উঠি পিঠিদি এলাহ,
পথাৰৰ পিনে যায় হাল গৰু লই,
দুখ কৰি সুখ পায়,—দুপৰীয়া হ'লে
সন্তোষ মনেৰে ঘূৰি আহে ঘৰলই।
খাই বই নিজঞ্জাল সুখেৰে জিৰায়,
চিন্তা, দুখ, অসন্তোষ থাকে আঁতৰত,
ভাগৰ পলালে উঠি হাত মুখ ধুই,
ধেমালি-ধুমুলা কৰে ল'ৰাৰ লগত।
আবেলি ওলায় বস্তু গোটাবৰ মনে,
সকলোকে পায় কিন্তু বাৰী-ভিতৰত,
আনি মেলি থই আৰু যায় গাৱঁলই,
মন পুতি কথা পাতে খেতি-পথাৰত।
