পৃষ্ঠা:অঞ্জলি.djvu/৫৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৯
অঞ্জলি

নুশুনা একেটি গীত একে ঠৰে থাকি,
নিদিয়া দুবেলি চকু কাৰৰ মুখলই।

পোনে পোনে নিৰীক্ষণ বেঁকা-বেঁকি নাই,
একোবাৰ যাব খোজা বতাহতে উৰি,
কামত উদ্দেশ্য, নাই সাধনা মনত,
সদাই যোৱাহি মাথোঁ একে বাটে ফুৰি।

নেভাবা সৰহ কথা, যিবা এটি ভাবা
তাকো তুমি বহু পৰ নোথোৱা মনত,
নেথাকে সৰহ বেলি, নোখোজা ৰাখিব
দেখ, শুনা, ভবা, চিন্তা মনৰ মাজত

এইদৰে নাচি-বাগি গ'ল ল’ৰাকাল;
কিন্তু হ'লে বহুদিন হই যোৱা নাই,
ইমান সলনি হ'ল তোমাৰ স্বভাৱ
অগৰ তোমাৰ একো চিনকে নেপায়।