পৃষ্ঠা:অঞ্জলি.djvu/১২১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১৩
অঞ্জলি


যি মৰম থাকি গ'ল তোমাৰ মৰ্ত্য়ত
চিৰকাল গোন্ধ তাৰ পাম বতাহত।

তুমি কৰা কামবোৰ ৰাখিম আবৰি
কৰি যতন তাত প্ৰাণপণে মই,
উচৰ্গিম সোঁৱৰণী বুলি তোমালই,
সকলোৱে গাব গীত তোমাক সুঁৱৰি;
সকলো থাকিল, আহিছিলা যেনেকেই
সংসাৰৰ পৰা তুমি গলা তেনেকেই।

গধূলি বেলিকা য’ত তুমি ফুৰিছিলা,
য'ৰ পৰা ফুল তুলি তুমি পিন্ধিছিলা,
সকলো এতিয়া আছে তুমি মাথোঁ নাই—
য’তে ত’তে তোমাৰেই চিনকেহে পায়;
য’তে হাত পৰিছিল তোমাৰ সাদৰি,
অনুভৱ কৰোঁ সুখ তাকে আজি ধৰি।

তোমাৰ দেহৰ গঢ় মন পাহৰোৱা,
এতিয়াও দেখে যেন চকুৰ আগতে,
এতিয়াও কল্পনাৰে দেখিছো তোমাক
যথাৰ্থতে তুমি কিন্তু নাই জগততে।