সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:অঞ্জলি.djvu/১২২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
অঞ্জলি


সকলো থাকিব তুমি যাবা অকলই,
নহয় সম্ভৱ এনে, আহাঁ কাষলই।

আছা তুমি, যোৱা নাই ক’লকো, ইয়াতে,
কৰিছা প্ৰমাণ মাথো মোৰ মৰমৰ,

নেলাগে ইমান তুমি কৰিব যতন
মেলি দিওঁ হিয়া খনি চোৱাঁ সাদৰৰ;

হঠাতে মূৰত দেখোঁ তপত লাগিল,—
তুমি নাই কথাষাৰি হিয়াত বাজিল।

আকাশৰ চন্দ্ৰামাত তোমাৰ লোচন
পৰিছিল সিও আজি আছে একেদৰে,
মোৰো তাতে চকুজুৰি পৰিছে এতিয়া
মিলিছে নয়ন মোৰো এতেকে তোমাৰে;
জীয়াই থাকোঁতে তুমি শোভিছিলা য’ত,
তোমাৰ বিহনে আজি আছো মই ত’ত।

আগৰ দৰেই আছে গোটেই সংসাৰ
হাঁহি-মাতি কথাকই নাই দুখ-শোক,
ভৰি আছে ফলে ফুলে সমস্ত জগত,
হেৰুৱাঁলো হৃদয়ৰ ফুলটি,—তোমাক।